Η Όλυα, η Μάσσα κι η η Ειρήνα, δισεγγονές των ομώνυμων ηρωίδων του Τσέχωφ, έχουν ενηλικιωθεί στη διάρκεια των μετεπαναστατικών χρόνων, έχουν βιώσει την εσωτερική φθορά του υπαρκτού σοσιαλισμού και την πτώση του κι είναι σήμερα μετανάστριες στην Ελλάδα της κρίσης. Όπως οι μακρινές προγιαγιάδες τους έτσι κι αυτές ζουν εκατόν-δώδεκα χρόνια μετά, ένα «τέλος εποχής».

Τότε είχε ξεκινήσει η παρακμή της παλιάς αριστοκρατίας της επαρχίας, των εύπορων ρώσων φεουδαρχών οι οποίοι πουλούσαν πλέον τα απέραντα κτήματά τους και μετακόμιζαν στη Μόσχα και στις άλλες μεγάλες πόλεις της απέραντης χώρας τους. Ήδη οι ιδέες της επανάστασης είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν ανάμεσα στους πιο τολμηρούς πολίτες και μπορεί κανείς να τις ανιχνεύσει στο έργο του Τσέχωφ. Ένας αιώνας ακολούθησε που έφερε στη χώρα κυριολεκτικά μία λαίλαπα.

Παραδόσεις και συνήθειες αιώνων ανατράπηκαν μαζί με τις πολιτικές και τις κοινωνικές δομές. Οι παλιοί Ρώσοι αριστοκράτες που απολάμβαναν την ραστώνη τους πίνοντας τσάι ή βότκα, παίζοντας χαρτιά, ακούγοντας μουσική από τις περιφερόμενες μπάντες κι ανοίγοντας κάθε λογής ανόητη συζήτηση έδωσαν τη θέση τους σε γενιές από μάρμαρο κι από ατσάλι κι όλος ο κόσμος ήταν στραμμένος προς αυτή τη χώρα που επιχειρούσε το αδύνατο. Να κυβερνηθεί με έναν δίκαιο και ισότιμο για όλους τους πολίτες τρόπο μακριά από τις παλιές προκαταλήψεις και τις προκλητικές ανισότητες, ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις. Όμως ο υπαρκτός σοσιαλισμός αποδείχτηκε εντέλει ουτοπία κι η πτώση του έκανε τόσο θόρυβο όσο είχε προκαλέσει η εμφάνισή του.